iki farkı damlacık oluştu bir bulutun içinde..uzaktan uzaga birbirlerini süzdüler..sonra birbirleriyle konuşmaya bşaladılar..günlerce haftalarca aylarca..
konuşmak yetmez olmuştu..birbirlerine yaklaşmak istiyorlardı ama olmuyordu..
oldukları yerden hareket edemiyorlardı..
bir gün bir damla digerine..
"seni seviyorum..tahmin edemeyecegin kadar çok seviyorum.." dedi.
"seninle burda konuşmak seni görmek..orda oldugunu bilmek bile yetior..umarım .." dedi ve sözcükleri kitlendi..
diger damla onun kaldıgı yerden devam etti..
"umarım gök gürlediginde ve bulut bizi azat ettiginde gökten ikimizde aynı topraga düşeriz..."
güzler geçti..
bir sabah iki damla büyük bi gürültüyle uyandılar...yavaş yavaş gidiyordu tüm damlalar yer yüzüne dogru..damlalardan biri sesini duyurmaya çalıştı ama olmadı..gök gürültüsü okadar şiddetliydi ki ikisi artık konuşamıyorlardı..sonra birden bir mucize oldu biri yere düşerken digeri hemen yanındaydı okadar yakınlardı ki..büyük bir hızla beraber yer yüzüne düşmeye başlamışlardı..
birbirlerinin gözlerinin içine bakıyorlardı..
"birazdan" dedi bir damla digerine..ve sustu..diger damla..
"evet birazdan" dedi..
yere dogru yaklaştıkca konuşmak bile anlamını yitiriyordu..
artık birbirlerini göremiceklerdi belkide..
birbirlerine en yakın oldukları andı..ve söylicek tek kelimeleri kalmamıştı..bir den bir ruzgar esti..
bir damla digerine yapıştı..
birbirlerinin içinde ölesiye kayboldular büyük bir zevkle..iki ses vardı tek bir damlada artık ve şunu diyorlardı..
"seni seviyorum ve çok mutluyum.."
artık ömürleri bitmişti..birbirleriyle olmak onlari çin en büyük hediyeydi..
ve tek bir damla olarak topraga düştüler..
toprak onları emdi.orda yok olduk sanmışlardı..ve evet ikisi de yok oldu..onlardan yep yeni bir damla buluta yükseldi..ve damlaların aşkı sonsuza dek devam etti..
...
çok özel hikayemdir...sevgiyle yazıldı...umarım sevgiyle de okunur..
Konu: Yağmur damlaları... (özel bi hikayem) 
