Murathan Mungan'ın kimse şiirnn sewdiim daa dorusu şuara hissetiim bazı bölmleri umarm beenrsizn...
kimin kaldığı yer varki dünayada
kaldığım yer sandığım
bizden geçendir çoğunluka
içimizi parçalaya çoğalta
hala gittiğim sona ecelci adımlarla
bütün iş birinin dediği gibi,
yavaşca acele etmek aslında
ölene kadar yavaşla ilerle
ölene kadar yavaşla
ne başkalaştırırsan okadarsın
başkalarının imtihanlarından büyük gelecekler umma
.
.
.
kollarımız kadar kulaç kalplerimi kadar sahil
hiçbir adanın almadığı yalanlarız
tamamlanmamış haritasında
define ve varlık
geleceğin tarihe dağıttığı kayıplar
birgün birbirini bulmanın umuduyla
gölgelerimizle barışmanın yolculuğu: büyümek
kendiyle tanışmayı erteler insan çoğu zaman
hayat yanlışlarla kısalır
başka biri olarak girdiğimiz kapıdan
bir diğeri olarak çıkarız
başkalarını kandırırken kendimizi yanıltırız
içimizi denerken yüzeriz farklı yüzlerle kendi içimizde bile
bu yüzden aşk yalnızca bir fikirdir
busefer gerçekleştiğini sandığın bir fikir
.
.
.fikirlerde zamanla değişir
kırıldıkları yerde
kırıldıkları yer herşeyi değiştirir
zamanla bir şey söylemez artık kırılmak bile
sonra başka bir başlangıcın kapısında
aynı korkularla kalakalırız
daha öncede söylemiştim:
kimse yoktur kimsenin kimsesizliğine
her şiir başka bir şiirle
kendini açıklar
demiştim ya, hep öyle oldu bende
böyle katlandım kimsesizliğe
o birini ararken bile biliyordum
hiç kimse hiç kimse hiç kimse.
(...we hiç okumıcak birne=))
Konu: KİMSE (Murathan Mungan) 
